Million Dollar Baby

Είδα χθες το βράδυ σε dvd το Million Dollar Baby. Δεν το είχα δει στους κινηματογράφους όταν είχε βγει. Είναι πολύ συγκινητική σε ορισμένες στιγμές και έχει καταπληκτικές ερμηνείες.

(SPOILER ALERT)

Μιλά για μια νεαρή κοπέλα (Hilary Swank) που έχει όνειρο να γίνει μποξέρ. Με την αποφασιστικότητά της πείθει έναν σημαντικό προπονητή (Clint Eastwood) να την αναλάβει και μαζί καταφέρνουν να γίνει μια επιτυχημένη μποξέρ.



Στον αγώνα που θα της έδινε τον πρώτο της σημαντικό τίτλο την χτυπάει μια άλλη μποξέρ αντικανονικά και μένει ανάπηρη. Το τραύμα αυτό την αφήνει στο κρεβάτι χωρίς να μπορεί καν να αναπνεύσει: ειδικό μηχάνημα της δίνει το οξυγόνο που της είναι απαραίτητο.

Απογοητευμένη για την κατάληξή της, αλλά και περήφανη για όσα κατάφερε, ζητά από τον προπονητή της να της κάνει ευθανασία. Αυτός ταλαντεύεται ανάμεσα στην πατρική του αγάπη για την κοπέλα και την επιθυμία της. Τελικά, της αποσυνδέει τον αναπνευστήρα και της κάνει μια ένεση αδρεναλίνης. Η κοπέλα πεθαίνει ήρεμα και αυτός χάνεται εγκαταλείποντας το γυμναστήριό του στα χέρια του φίλου του - αφηγητή.



Κοινό στοιχείο ανάμεσά τους η αγάπη τους για το μποξ και τα οικογενειακά τους προβλήματα. Η κοπέλα έχει χάσει τον πατέρα της, ενώ η μάνα και η αδερφή της δεν την αγαπούν, ενώ ο προπονητής έχει εγκαταλειφθεί από την κόρη του την οποία αγαπά και με την οποία προσπαθεί μάταια να επικοινωνήσει. Η αγάπη τους για το μποξ γίνεται κινητήρια δύναμη στη ζωή τους και τελικά τους συνδέει σε μια σχέση πατέρα - κόρης.

Δεν κάνω αυτό το post για να μιλήσω για την υπόθεση, αυτή μπορεί να τη βρείτε και στο ίντερνετ και καλύτερα γραμμένη από αυτό που είπα εγώ. Άλλωστε, μέσα στην ταινία λαμβάνουν χώρα και διάφορες μικρότερες ιστορίες στις οποίες δεν αναφέρθηκα.

Εγώ θέλω να δώσω την προσωπική μου εντύπωση. Οι ερμηνείες είναι καλές, και σε ορισμένα σημεία γίνονται μεγαλειώδεις. Μαζί όμως με την αίσθηση του μεγαλείου, υπάρχει και μια βαθιά αρνητική αίσθηση που προκαλείται από τη βία του κόσμου του μποξ και από το θέμα της ευθανασίας. Ο θάνατος, με τη μορφή της βίας και των ιστοριών βίας, αλλά και με τη φοβερή πράξη αποσύνδεσης του αναπνευστήρα και την ένεση, βρίσκεται παντού, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Άνθρωποι πληγώνονται χωρίς λόγο, τραυματίζονται και βλέπουν τις ζωές τους να καταστρέφονται. Θεατές πανηγυρίζουν βλέποντας σκηνές αγριότητας. Ο βίαιος θάνατος της ευθανασίας απεικονίζεται ειρηνικός και σωτήριος, μολονότι αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στις ψυχές των ανθρώπων.

Το Hollywood δε δίνει λύση στο πρόβλημα.