Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

"Στην Αμερική θα είχες ήδη πάρει εξιτήριο"


Για διάφορους λόγους μπορεί να καθυστερήσει κανείς να βγει από το νοσοκομείο. Επειδή ο θεράπων γιατρός δεν είναι σίγουρος αν πρέπει να πάρει εξιτήριο ο άρρωστος ή είναι πιο ασφαλές να μείνει μέσα λίγο ακόμα. Επειδή ο άρρωστος δεν έχει μεταφορικό μέσο για να πάει σπίτι του και οι συγγενείς του θα μπορούν να τον μεταφέρουν σε δυο μέρες. Επειδή δεν έχει δώσει ακόμα το φακελάκι. Επειδή δεν ξέρει κανείς τι ακριβώς έχει. Επειδή δε θέλουν οι συγγενείς να πεθάνει ο άνθρωπός τους στο σπίτι. Επειδή δε θέλουν οι συγγενείς να φροντίσουν τον άνθρωπό τους στο σπίτι. Επειδή, επειδή, επειδή...

Όποιος και να είναι ο λόγος, το δημόσιο επιβαρύνεται το κόστος νοσηλείας του αρρώστου. Και έπρεπε να φτάσουμε στη χρεοκοπία για να καταλάβουμε στην Ελλάδα τι σημαίνει αυτό. Αν το έχουμε καταλάβει ακόμη.

Στην Αμερική, επειδή το κόστος έχει αναγνωριστεί ως σημαντικός παράγοντας της λειτουργίας του συστήματος υγείας, εξετάζουν τη σχέση κόστους - ωφέλειας. Είναι ασφαλές για τον άρρωστο να πάρει εξιτήριο; Τι πιθανότητες έχει να υπάρξει κάποια επιπλοκή; Αν γίνεται, φεύγει το γρηγορότερο δυνατόν. Για να ελαχιστοποιηθεί το κόστος.

Πολλές αντιρρήσεις μπορούν να διατυπωθούν. Όμως η ουσία παραμένει. Τα νοσοκομεία δεν είναι ξενοδοχεία, ούτε επιχειρήσεις των ιατρών. Ούτε οίκοι ευγηρίας. Ούτε χώροι για να περιμένει κάποιος το τέλος. Η "ευαισθησία" σε οικογενειακά ή κοινωνικά προβλήματα έχει τεράστιο οικονομικό κόστος. Και το κόστος αυτό το επιβαρυνόμαστε όλοι. Και η επιβάρυνση είναι πιο έντονη στους αδυνάτους.

Ο εξορθολογισμός του συστήματος υγείας είναι απαραίτητος. Οι νοοτροπίες δύσκολα αλλάζουν. Πρέπει να γίνει κάτι, αλλά τι; Πόσο δυνατός είναι ένας κεντρικός σχεδιασμός;

Το ζήτημα του κόστους είναι σημαντικό. Από τις μη αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις που γίνονται επειδή δεν είναι σίγουρος ο ιατρός που τις παραγγέλνει αν πρέπει να γίνουν ή όχι, μέχρι την παράταση της νοσηλείας του αρρώστου για διαφόρους λόγους, το σύστημα υγείας είναι κοστοβόρο. Μόνη λύση ο εξορθολογισμός. Δηλαδή η χρήση της λογικής για να βρούμε μια άκρη σε αυτό το κουβάρι. Σε μια κοινωνία εθισμένη στον ανορθολογισμό όλα αυτά ακούγονται εξωπραγματικά. Και όμως είναι αναγκαία περισσότερο παρά ποτέ.