Από το Πρώτο Θέμα.

Ο Richard Dawkins στον Doctor Who! How cool is that?

Ένας διαφορετικός πόλεμος

Ελικόπτερα πετάνε πάνω από το σπίτι μου. Μερικές φορές ακούγονται και αεροπλάνα. Σαν τις ταινίες, νιώθεις σα να βρίσκεσαι στον πόλεμο αλλά να μην κινδυνεύεις. Και πράγματι, ένα πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, ένας διαφορετικός πόλεμος.

Η ζέστη ξεπερνά κάθε όριο και αυτό βοηθά να ξεσπούν φωτιές που απειλούν να κάψουν τα λίγα δάση που έμειναν στην Αττική, αλλά και ό,τι δεν κάηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα πέρσι.

Ας ελπίσουμε και το κράτος να είναι πιο αποτελεσματικό φέτος από ότι ήταν πέρσι, και ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Ουφ!

Έδωσα σήμερα Δερματολογία! Τα θέματα μου φάνηκαν εύκολα, και πρέπει να τα έχω πάει καλά! Την είχα άγχος, γιατί κάθε φορά που ξεκίναγα να διαβάσω δε μου άρεσε και βαριόμουνα, με αποτέλεσμα να μην την έχω δώσει καθόλου από πέρσι μέχρι τώρα και να μου μένει σε αυτή την εξεταστική.

20 πολλαπλής επιλογής και δύο θέματα ανάπτυξης: Δερματικές και εξωδερματικές εκδηλώσεις της κνίδωσης και αιτιολογία και παθογένεια της πέμφιγας. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά!

Αφού διάβασα το βιβλίο του Μίμη, είχα μια τρομερή όρεξη να διαβάσω δερματολογία! Δεν ξέρω, αλλά το χαμένο μπλουζ μου έφτιαξε τη διάθεση σε τέτοιο βαθμό, που εκεί που δεν ήθελα να τη σκέφτομαι τη δερματολογία, μου φάνηκε το διάβασμά της απολαυστικό!

Α, ρε Μίμη!

Το χαμένο μπλουζ

Ο Μίμης Ανδρουλάκης, δημοσίευσε στο site του ένα μυθιστόρημα, το χαμένο μπλουζ. Το ξεφυλλίζω, και νιώθω πως πρέπει να το τελειώσω πριν κοιμηθώ σήμερα. Το γράψιμό του είναι εξαιρετικό. Ο κλασσικός λογάς Μίμης. Το ύφος του δε χρειάζεται συστάσεις. Ούτε και η ευρυμάθειά του. Μέσα σε μερικές σελίδες, μας ταξιδεύει στην υδρόγειο, αλλά και μας φέρνει σε συνάντηση με τις μεγάλες μορφές της Αριστεράς αλλά και της Λογοτεχνίας.

Από τη μαγειρική μέχρι το σεξ, από τα ταξίδια μέχρι την ορμή για ζωή, ο Μίμης μας βομβαρδίζει με πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης μέχρι να κατορθώσει να ψηλαφίσει τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, μιας ψυχής άρρηκτα δεμένης με το σώμα, αλλά και ταυτόχρονα πέρα από κάθε περιορισμό, να υπερβαίνει όλα τα όρια και να αναζητά το απόλυτο.




Πέρα από το κείμενο αυτό καθαυτό, ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι το βγάζει στο ίντερνετ ελεύθερο με άδεια Creative Commons.

Έχετε λοιπόν πλέον στα χέρια σας το «Χαμένο Μπλουζ» για να ξαναγράψετε εσείς ελεύθερα, σε κείμενο, σε ήχο, σε εικόνα, ό,τι σας κεντρίζει από την περιπέτεια την Όλιας, του Μάριου, του Δημήτρη, του Μάικλ, της Κριστίν κ.α., να παρουσιάσετε τις δικές σας αφηγήσεις, να πείτε τη γνώμη σας γι΄αυτό που συνέβη και για αυτό που θα μπορούσε να έχει συμβεί και δεν συνέβη, να στοιχηματίσετε για το πραγματικό και το φανταστικό της ιστορίας. Κερδίστε διαδικτυακά έναν κόσμο που «χάθηκε» και ίσως «χάσαμε» για πάντα. Ξανακερδίστε το «χαμένο χρόνο» μέσα από τη γραφή και την ανάγνωση. Καλοκαίρι λοιπόν με μία άλλη «καλοκαιρινή νύχτα», με έναν άλλο μακρινό Ιούλιο, Αύγουστο.

Το βιβλίο έχει και δικό του blog. Enjoy!

Θράσος!

Διαβάζω σήμερα στο Βήμα, ότι υπάρχει, λέει, το ενδεχόμενο αθώωσης του πρώην Μητροπολίτη Αττικής, Παντελεήμονα, από τα δικαστήρια και πως αυτό ενδεχομένως να έχει συνέπειες στην, μέχρι τώρα, απομάκρυνσή του.

Διαβάζω επίσης πως ο ίδιος έχει προσφύγει για το άδικο της απόφασης να απομακρυνθεί και πως είχε πάει στην κηδεία του Χριστόδουλου αλλά και στην ενθρόνηση του Ιερώνυμου αλλά και πως έχει αρκετούς υποστηρικτές στην παρούσα ιεραρχία και μάλιστα πως κάποιοι ιεράρχες επέπληξαν τον τοποτηρητή της Αττικής επειδή δεν τον άφηνε να ιερουργεί σε ναούς της παλιάς του περιφέρειας.

Ναι, πρόκειται για αυτόν με τις κασέτες και τον νεαρό Αλβανό, αυτόν που έλεγε πως είχε δύο δισεκατομμύρια στην τράπεζα "για τα γεράματά του"!

Αντί να τον πάρουν με τις κλωτσιές, τον στηρίζουν και από πάνω, ή το λιγότερο τον ανέχονται. Μα είμαστε σοβαροί; Τόσο βλαμμένοι είναι;

Ή η δημοσιογράφος δεν ξέρει τι γράφει, ή όλοι τους είναι για κλωτσιές! Αυτή είναι η εκκλησιαστική μου άποψη.

Υ.Γ. Πρέπει να διαβάσω τώρα για τη σύφιλη και τα χλαμύδια, για τη δερματολογία. Σχετικό με το post, ε; Κάτι συμπτώσεις... Στην φωτογραφία, η ωχρά σπειροχαίτη που προκαλεί τη σύφιλη, μικροσκόπηση σε σκοτεινό πεδίο.

Τέλειο!

Το ΟΧΙ της Ιρλανδίας

Η μόνη χώρα που έκανε δημοψήφισμα για τη συνθήκη της Λισαβόνα, η Ιρλανδία, απέρριψε τη συνθήκη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η συνθήκη δεν προχωράει. Χρειαζόταν ομοφωνία, και από τη στιγμή που μια χώρα την απέρριψε, η συνθήκη δε θα έχει ισχύ από πρώτη πρώτου δύο χιλιάδες εννιά, όπως περίμεναν οι πολιτικοί ηγέτες της Ένωσης.

Μου κάνει εντύπωση η έλλειψη δημοκρατικότητας από τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προσπαθούν να υποβαθμίσουν το ΟΧΙ της Ιρλανδίας. Να θέλουν να ξαναφέρουν τη συνθήκη για ψήφιση στην Ιρλανδία, αλλά αυτή τη φορά από το Κοινοβούλιο και όχι στον λαό; Νομίζω πως το Σύνταγμα είναι αυτό που επιβάλλει το δημοψήφισμα. Τι έχουν στο μυαλό τους, Κύριος οίδε!

Επίσης εντύπωση μου κάνει η προσπάθεια περιθωριοποίησης της Ιρλανδίας. Λες και το να πεις όχι δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας! Τα ΟΧΙ της Γαλλίας και της Ολλανδίας στο Ευρωσύνταγμα, ανάγκασαν τους Ευρωπαίους ηγέτες να αποσύρουν το σύνταγμα και ουσιαστικά να το επαναφέρουν από την πίσω πόρτα, μέσω... Πορτογαλίας! Πού θα πάει αυτή η δουλειά;

Το πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι βαθύτερο. Υπάρχει μια ασυμφωνία λαών και κυβερνήσεων, η οποία δεν είναι εύκολο να συνεχιστεί χωρίς κόστος. Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις προσπαθούν να πάνε την Ευρώπη κάπου. Δε θα έπρεπε όμως να είχαν δημιουργήσει και ένα ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα στην ίδια την Ευρώπη; Δε θα έπρεπε οι κοινωνίες τις οποίες εκπροσωπούν να απαιτούν την ενοποίηση;

Οι Times γράφουν:

It took hundreds of pages of the Federalist papers, a few dozen men locked for weeks in a sealed room in Philadelphia and a bloody civil war for the US constitution to be accepted. So the little local difficulties in France, the Netherlands and now Ireland must be seen in a broader perspective.

Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά γίνεται χωρίς διάλογο και ευρείες κοινωνικές συμμαχίες να προχωρήσει η Ευρώπη μπροστά; Πώς; Με αφελή συνθήματα όπως τα παρακάτω;



Δεν πάμε καλά!



Δεν πάμε καθόλου καλά!

Τέρμα!

Έγινε σήμερα η παρουσίαση των εργασιών και με αυτόν τον τρόπο τελειώσαμε και επίσημα τα μαθήματα της Γυναικολογίας! Χωρίς να περιαυτολογώ, η εργασία της δικιάς μας ομάδας ήταν η καλύτερη :D

Τώρα πρέπει να εντείνω το διάβασμά μου για να πάω καλά στις εξετάσεις και να τελειώνουμε εντελώς με την σχολή!

Αύριο λέω να πάω πάλι στο Αττικό, για να δώσω ένα μάθημα επιλογής, την Προνοσοκομειακή Επείγουσα Ιατρική. Νομίζω πως είναι ενδιαφέρον μάθημα και θα ήθελα να το έχω εξεταστεί πριν τελειώσω τη σχολή.

Μετά λέω να δώσω Δερματολογία την Τρίτη και Γυναικολογία την Παρασκευή. Ελπίζω να βγει το διάβασμα και να φεύγουν δυο μαθήματα μέσα σε μια εβδομάδα.

Πώς την είδατε τη διαγραφή του Σημίτη; Εγώ νομίζω πως έστειλε και δημοσίευσε την επιστολή του για τέσσερις λόγους:

Πρώτα από όλα, πιστεύει βαθιά στην Ευρωπαϊκη Ενοποίηση και Ολοκλήρωση. Η προσήλωσή του στην ενότητα και η πεποίθησή του ότι η πρόοδος της Ευρώπης βρίσκεται στην ενοποίηση φάνηκε κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεών του, με αποκορύφωμα τις προσπάθειές του, μαζί με τον Υπουργό τότε των Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου, υπέρ της συναίνεσης για το Ευρωσύνταγμα όταν η Ελλάδα είχε την προεδρεία της ένωσης.

Ύστερα, φαίνεται να νομίζει πως ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει διάθεση να συμμετέχει ενεργά για την ενοποίηση. Οι Έλληνες είμαστε περίεργος λαός. Από τη μία φίλοι της Ευρώπης και από την άλλη εσωστρεφείς και χωρίς καμία διάθεση για να προχωρήσουμε προς μια πραγματικά ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη. Και νομίζει πως επειδή ο σκοπός είναι η πρόοδος της Ευρώπης (και της Ελλάδας), πρέπει να βαδίσουμε προς τα εκεί χωρίς ένα πιθανό δημοψήφισμα να χαλάσει την πορεία αυτή.

Τρίτον, φαίνεται πως είναι της πολιτικής ο αρχηγός να καθοδηγεί τον κόσμο. Ο πρωθυπουργός που ξέρει προς τα πού πρέπει να κινηθεί η χώρα πρέπει να κοιτάξει το μακροπρόθεσμο συμφέρον του τόπου και να μην εγκλωβιστεί από ένα αρνητικό αποτέλεσμα σε δημοψήφισμα. Τα πράγματα είναι πιο ασφαλή, πιο ελεγχόμενα, άμα περιορίζονται στους κλειστούς τοίχους της Βουλής.

Και τέταρτον, φαίνεται δυσαρεστημένος με την πορεία Παπανδρέου και την πορεία του ΠαΣοΚ.

Όλα αυτά, νομίζω είναι που τον οδήγησαν στο να στείλει και να δημοσιεύσει μια αιχμηρή επιστολή, αλλά και να δώσει τη συνέχεια που έδωσε όταν ο Παπανδρέου τον διέγραψε.



Προσωπικά θεωρώ την ενέργεια του Παπανδρέου σωστή. Ο Σημίτης ωφέλησε τη χώρα πολύ με την πρωθυπουργία του, αλλά το ΠαΣοΚ έχει πρόεδρο και έχει συγκεκριμένη θέση. Η κοινοβουλευτική ομάδα δεν είναι άθροισμα προσωπικοτήτων που εκφράζουν απόψεις, αλλά ομάδα μέσα από την οποία εκφράζεται στη Βουλή ένα ολόκληρο κίνημα.

Ποιος θα είχε τα κότσια να διαγράψει έναν Σημίτη; Νομίζω μόνο ένας Ανδρέας Παπανδρέου θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Το ότι το έκανε ο Γιώργος, κατά τη γνώμη μου, απλά δείχνει άλλη μια πτυχή της προσωπικότητάς του αλλά και τη βούλησή του για την πολιτική ενότητα του κινήματος στο οποίο ηγείται.

Όμως δε θέλω να σταθώ εκεί. Για μένα, πιο σημαντικό είναι ο λόγος με τον οποίον απαντάει ο Παπανδρέου στο νούμερο τρία, από τους λόγους που ανέφερα προηγουμένως. Δηλαδή, η διαφορετική προσέγγιση που εκπροσωπεί απέναντι στην πολιτική και στη σχέση του πολιτικού ηγέτη με τον λαό. Δεν πιστεύει σε ένα πατερναλιστικό σύστημα διακυβέρνησης, αλλά σε μια ανοιχτή κοινωνία όπου ο πολίτης έχει ουσιαστικό λόγο. Δεν είναι πια το κόμμα αυτό που αποφασίζει για τον πολίτη, αλλά η δύναμη δίνεται στον ίδιον τον πολίτη να αποφασίσει για το μέλλον του τόπου του.

Αυτές οι δυο διαφορετικές προσεγγίσεις βρίσκονται αντιμέτωπες εδώ και αρκετό καιρό. Από την αρχή τις βλέπουμε να συγκρούονται με σημαντικά αποτελέσματα. Ο Σημίτης δίνει την προεδρεία στον δημοφιλέστατο και ικανότατο Παπανδρέου, ο Παπανδρέου καταφεύγει στη βάση για να κερδίσει τη στήριξη του κόσμου. Ανοίγει το κόμμα σε μια απίστευτη διαδικασία. Και μπορεί τότε να ήταν ένας ο υποψήφιος, πριν από λίγους μήνες όμως ήταν τρεις, και στο μέλλον κανείς δεν ξέρει πώς τα πράγματα θα εξελιχθούν.

Οι διαφορετικές αντιλήψεις εκφράζονται συνεχώς. Η διαφωνία για το αν πρέπει ή όχι να γίνει δημοψήφισμα ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Κλείνω, με ένα κομμάτι από αυτά που είπε ο Γιώργος Παπανδρέου:

Δεν πιστεύω στα παλιά πρότυπα ηγετών. Ο 21ος αιώνας απαιτεί ηγέτες που στηρίζουν και αγωνίζονται για τη μεγαλύτερη δυνατή δημοκρατική, συνειδητή συμμετοχή, ενημερωμένων πολιτών. Αυτή είναι η δική μου δημοκρατική παράδοση. Αυτός είμαι και θα είμαι. Αλλά αυτό πηγάζει από τις δημοκρατικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ.

First pelvic exam ever! :D

Έκανα σήμερα την πρώτη μου γυναικολογική εξέταση. Είδαμε και πώς παίρνουν το test Pap. Πανεύκολο. Από αύριο ελπίζω να πάρω και εγώ μερικά!

Στην εικόνα φαίνεται η αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση, στην οποία με το ένα χέρι ο τράχηλος σπρώχνεται προς τα πάνω και με το άλλο ψηλαφάται η μήτρα.

Έγκλημα στη μπλε γραμμή του μετρό

Χθες το βράδυ διάβασα το δεύτερο βιβλίο που εξέδωσε η Agatha Christie, The Secret Adversary. Απίστευτο βιβλίο, η Αγκάθα Κρίστι ξέρει* να γράφει καταπληκτικά. Στο βιβλίο αυτό, δυο νεαροί, μια κοπέλα και ένα αγόρι, μπλέκονται σε μια τρομακτική ιστορία και καταφέρνουν να σώσουν τον κόσμο από τον ιδιοφυή - επικίνδυνα τρελό κύριο Μπράουν.

Σκόπευα να γράψω περισσότερα για το βιβλίο αφού διάβαζα σήμερα και το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε, το The Mysterious Affair at Styles, στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά ο -διάσημος πια- Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό.

Αλλά, με πήρε ο Τάσος τηλέφωνο και θέλει το βράδυ να κάνουμε την εργασία μας για τη Γυναικολογία, οπότε ο κύριος Πουαρό θα πρέπει να περιμένει. Γαμώτο!

Τα δυο πρώτα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι μπορείτε να τα διαβάσετε δωρεάν online, στα αγγλικά, από το site του manybooks.net, σε αυτή τη σελίδα, σε διάφορα formats.

* δεν πιστεύω να έχετε πρόβλημα με τον ενεστώτα επειδή πέθανε το 1976? :P

Friendships Can Depend on Who You Meet First

I wonder if there is something special about the very first people we meet in new social surroundings? Perhaps we are so relieved to find someone to talk to - an island of acceptance in a sea of strangers - that we are more likely to form a lasting bond.

Or perhaps I'm making too much of it; after all, at a new job, club or society we'll probably get to meet everyone eventually. Surely the person we just happen to meet first shouldn't be more likely to a firm friend in the long run?

The Human Brain :)

Ο γιατρός πρέπει να μπαίνει στη θέση του ασθενή

Ο άρρωστος έρχεται στο νοσοκομείο με τον πόνο και τους φόβους του. Αυτό που περιμένει από εσένα, είναι να του εξηγήσεις με ευγένεια τι συμβαίνει και να δώσεις λύση στο πρόβλημά του. Αρκετή είναι η ταλαιπωρία που περνάει μέχρι να σε δει. Δεν είναι ανάγκη να προσθέτεις στην κακή του κατάσταση μιλώντας του με αγένεια ή χωρίς να του εξηγείς πολλά.

Είναι πέρα για πέρα λάθος να λες, εδώ υπάρχει πρόβλημα, και ενώ ο άλλος κρέμεται από τα χείλη σου, και τη στιγμή που του περνάνε χίλια πράγματα από το μυαλό, εσύ να μην του εξηγείς τι ακριβώς συμβαίνει και πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Μπορεί για σένα να είναι ρουτίνα, μπορεί η μέρα σου να μην ήταν καλή, αλλά πρέπει να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να συμπεριφέρεσαι ανάλογα.

Και αν όλα αυτά ισχύουν για όλους τους γιατρούς, πόσο μάλλον για ειδικότητες όπως η παιδιατρική ή η γυναικολογία! Όταν ο γονιός αγωνιά για το παιδάκι του, το να μπαίνεις στη θέση του και να του μιλάς όπως θα περίμενες εσύ να σου μιλήσουν άμα ήταν το δικό σου παιδί και εσύ δεν ήσουν γιατρός, είναι αυτονόητο.

Είδαμε ένα μωράκι σήμερα με τον υπέρηχο, εφτά εβδομάδων. Ήταν ένα εκατοστό! Απίστευτο :D

Πού πήγε το ευρώ;

Λοιπόν, ένα quiz για σήμερα.

Τρεις φίλοι, πάνε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος τους ζητάει 30 ευρώ για το βράδυ. Αυτοί, δίνουν από δέκα ευρώ ο καθένας. Μετά από λίγο ο ξενοδόχος διαπιστώνει πως έκανε λάθος στην τιμή. Αντί για 30 έπρεπε να δώσουν 25 ευρώ.

Στέλνει λοιπόν την καμαριέρα να τους επιστρέψει τα 5 ευρώ. Αυτή τους δίνει από ένα ευρώ και κρατάει τα άλλα δύο.

Δέκα ευρώ ο καθένας που είχαν δώσει αρχικά, μείον ένα ευρώ που πήραν πίσω, εννιά ευρώ. Επί τρία, είκοσι εφτά. Και δύο που κράτησε η καμαριέρα, είκοσι εννιά. Ναι, αλλά στην αρχή είχαν δώσει τριάντα ευρώ. Πού πήγε το ένα ευρώ;