Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Οι εκλογές και οι... τραβεστί!

Εδώ και πέντε χρόνια τα κανάλια ασχολούνται μόνο μέ ένα πράγμα. Εκλογές, δημοσκοπήσεις, δημοφιλίες. Έλεος. Πριν απέλθει η κυβέρνηση Σημίτη στις ειδήσεις συζητούσαν για τις ερχόμενες εκλογές. Οι εκλογές έγιναν, η Νέα Δημοκρατία βγήκε κυβέρνηση, αλλά οι συζητήσεις για τις εκλογές δε σταμάτησαν! Δημοσκοπήσεις συνέχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, και η δημοφιλία των μέτρων καθόριζε τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Ξεκίνησε η συζήτηση για πρόωρες εκλογές έναν χρόνο πριν αυτές γίνουν. Και αφού έγιναν, τώρα συζητάμε για το πότε θα γίνουν οι επόμενες και για το αν θα γίνουν στο κοντινό μέλλον με ό,τι αυτό συνεπάγεται (λίστες, έλεγχος κοινοβουλευτικών ομάδων, κλπ).

Έλεος!

Αυτό δεν είναι ούτε πολιτική ανάλυση ούτε δημοσιογραφία. Είναι μιζέρια και εγκλωβισμός στον μικρόκοσμό μας.

Την προηγούμενη Κυριακή είδα σε μια μεσημεριανή εκπομπή την αδερφή του Κώστα Ταχτσή. Μεταξύ άλλων, είπε πως εκείνη αποδίδει την ταραχώδη προσωπική ζωή του αδερφού της σε κάτι που συνέβη όταν ήταν παιδί. Ξαφνικά εξαφανίστηκε για μερικές ώρες με κάποιον άνδρα, και, όταν επέστρεψε, η συμπεριφορά του ήταν αλλαγμένη. Σε σεξουαλική κακοποίηση κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας αποδίδει τη μετέπειτα σεξουαλική του ζωή.

Νομίζω πως αυτή η πληροφορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ρίχνει φως στη ζωή του Ταχτσή.

Με αφορμή αυτή την εκπομπή, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είχα διαβάσει σε μια εφημερίδα παλιότερα. Ο Ταχτσής είχε διαφορές με τον διευθυντή ενός ραδιοφωνικού προγράμματος (δε θυμάμαι λεπτομέρειες και ονόματα) και ο διευθυντής αυτός του έστειλε μήνυμα: "Πείτε στον κύριο Ταχτσή ότι αυτά δεν περνάνε σε μένα. Είμαι παλιά π****** εγώ." Και ο Ταχτσής απάντησε: "Εγώ είμαι ακόμα εν ενεργεία." Και φυσικά το εννοούσε.

Φοβερό χιούμορ! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όποτε το θυμάμαι γελάω.

Με αφορμή τα όσα είπε η αδερφή του, έψαξα για τον Ταχτσή στο google. Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο του (και όχι, δεν έχω δει το Τρίτο Στεφάνι στην τηλεόραση!) και με πολύ ενδιαφέρον βρήκα σε ένα blog ένα -μη λογοτεχνικό- απόσπασμα από ένα βιβλίο του.

Φαίνεται πως είχε έρθει σε αντίθεση με τους τραβεστί τη δεκαετία του εβδομήντα, γιατί κάποιοι ήθελαν να δημιουργήσουν μια οργάνωση για τους ομοφυλόφιλους και θέλησαν να παρουσιάσουν την ίδρυση της οργάνωσης σε μια εκδήλωση των τραβεστί. Ο Ταχτσής αντέδρασε επειδή διείδε τις συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης, του να συνδεθεί η ομοφυλοφιλία με τις τραβεστί και ξεκίνησε ένας πόλεμος εναντίον του.

Μεταφέρω ένα απόσπασμα από το κείμενο που δημοσίευσε κάποιος με σχόλιο εδώ:

"Στό κάτω της γραφής, δέν είχα τίποτα εναντίον τους κάθε αλλο. Μου ήταν πολύ πιό συμπαθείς από μερικούς σάν τόν Βελισσαρόπουλο ή τό Βέλτσο. Ήταν παιδιά απόρων, διαλυμένων οικογενειών, χωρίς κοινωνική επιφάνεια, χωρίς όνομα άλλο απ' τό θλιβερό παρατσούκλι που διάλεγε η καθεμιά - Μπέττυ, Αλόμα, Μέμα, Ντόννα. Ένα ταλαιπωρημένο, αδικημένο τσούρμο τελεσίδικα απόβλητων, ένα κομμάτι του περιθώριου πού, αντίθετα ακόμα κι από κοινούς κλέφτες, πού συχνότατα γίνονται «κύριοι», δέ θά 'μπαινε ποτέ τών ποτών στή σελίδα. Πολλοί απ' αυτούς έφταναν στήν άβυσσο του νου, στήν τρέλλα. Έπαιρναν χάπια, ναρκωτικά. Είκοσι, εικοσιπέντε χρονώ, κι οι «πελάτες» τίς απέφευγαν ή δεν τίς ξανάπαιρναν - περίμεναν μέ τίς ώρες εμένα πού ήμoυνα πενήντα!"

και

"Προσπάθησα να του εξηγήσω μερικά απλά πράματα. Ότι το τραβεστιλίκι δεν ήταν η δική μου κύρια ιδιότητα – ήταν καρπός μιας τραγικής εξελικτικής διαδικασίας, κατά την διάρκεια της οποίας είχα περάσει απ' όλες τις φάσεις της ομοφυλοφιλίας, ότι σαν υπεύθυνος πνευματικός άνθρωπος ήμουν υποχρεωμένος να διαχωρίσω τα πράματα ακόμα κι αν συνέβαινε να μη με συμφέρει προσωπικά, ότι δε μπορούσα ν' αφήνω να ταυτιστεί με μια πουτάνα της Συγγρού ο σημερινός ρωμαντικός, ανιδιoτελής ομοφυλόφιλος έφηβος πού ήμουν κι εγώ κάποτε."

Νομίζω πως τα σχόλια που κάνει είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Δεν έχω ξεκάθαρη άποψη κατά πόσο κάποιος γεννιέται ή γίνεται ομοφυλόφιλος. Ξέρετε, δεν είναι πολιτικά ορθό να πεις πως αυτού του είδους οι σεξουαλικές συμπεριφορές δεν είναι "φυσιολογικές" :P Εσείς τι νομίζετε;

P.S. Θα μου πείτε, καλά, για τις εκλογές να το καταλάβω, σήμερα οι ειδήσεις τις είχανε πρώτο θέμα. Οι τραβεστί πού κολλάνε; Απλά, το συζητούσαμε σήμερα με τον Σταύρο, στο νοσοκομείο, μετά το μάθημα, και μου είπε, "κάνε ένα post, και θα σου πω τη γνώμη μου εκεί." Δεν είχαμε και χρόνο. Έπρεπε να περάσει από τη γραμματεία της σχολής. Δεν του είχαν περάσει ένα μάθημα επιλογής. Είχε διαλέξει οκτώ και όταν τα πέρασαν στο κομπιούτερ ένα τους ξέφυγε :P

Α, και μιας μιλάμε για τραβεστί... Ένα "παράξενο" βίντεο στο youtube:



Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λοιπον, εγω νομιζω οτι οι ανθρωποι αυτοι εντασσονται σε μια κατηγορια ατομων που απεχει λιγο ή πολυ απο το κοινως αποδεκτο (ως τωρα). Γενικα τα ατομα που διαφερουν απο τη πλειοψηφια ευκολλα μπορουν να χαρακτηριστουν αλλόκοτα. Το ζητημα ειναι με πιο κριτηριο ονομαζεισ κατι φυσιολογικο ή μη. Προσωπικα δεν εχω σαφη γνωμη, αλλα η μονη αποψη που στηριζω προς το παρον ειναι οτι φυσιολογικος ειναι αυτος που μπορει να επιβιώσει, ασχετα αν τελικα το καταφερνει. Ισως στην αναγκη της κοινωνιας να αποκτησει μια προοδευτικη ταυτοτητα βαφτιζουμε φυσιολογικες, καταστασεις που μεσα μας ξεουμε οτι δεν ειναι. Από την αλλη μπορει ευκολα να πεσουμε στη παγιδα των διακρισεων και να απαξιωνουμε οτι δε μοιαζει με μας. Η αληθεια ειναι καπου στη μεση.
Δε γινεται να μαστε ολοι ιδιοι. Αν και νομιζω το ζητημα που θες να θιξεις δεν ειναι αυτο, αλλα το κατα ποσο μια ακραια (σεξουαλικη στη συγκεκριμενη περιπτωση) συμπεριφορα στερει στον ακραιως συμπεριφερόμενο τη δυνατοτητα να απολαμβανει τα ιδια προνομια με το μεσο μελος της κοινωνιας. Δηλαδη, αν καποιος εχει το θαρρος να παραδεχτει και να συμφιλιωθει με το ελατωμα (η οπως θες πες το) του, τοτε γιατι θελει να φερεται σαν να μην το εχει? Τελως παντων δεν θελω να σχολιασω πραγματα που δεν εχω ψαξει πληρως.ισως στο επομενο κειμενο σου. Παντως αυτο το σχολιο που ηθελα να σου πω κ που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι μια συμφοιτητρια μας μου ελεγε τις προαλλες για ενα γιατρο που αποφασισε να κανει αλλαγη φυλου και να συνεχισει να δουλευει ως γιατρος με νεο ονομα: Χλόη..

υ.γ. αυτο που θελησα να πω ειναι οτι τραβεστι, τρανσεξουαλ, πορνεια, και "σχεδον ομαλη αφομοιωση απο την κοινωνια ενος παρεκκλίνοντος ατομου" ειναι τεσσερεις ενοιες που δυσκολα ενα ατομο ή κοινωνια εχει σαφως ορισει, αλληλοσυσχετισει και τελικα ξεκαθαρισει.

Andreas είπε...

Άμα ήταν φυσιολογικό, ο Γιάννης θα ήθελε να γίνει Ελένη, όχι Χλόη... Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμα και η επιλογή του ονόματος είναι παράξενη!

Συμφωνώ 100% ότι η απαξίωση και οι διακρίσεις είναι λάθος. Το μίσος και η βία δεν πρέπει να έχουν θέση σε μια πολιτισμένη κοινωνία.

Όσο για το ότι θέλουμε ως κοινωνίες να είμαστε προοδευτικοί, δες και το άλλο post σχετικά με τον πρώην πρύτανη του Harvard και τον νομπελίστα Watson και τη θύελλα που προκάλεσαν δηλώσεις τους.

Thanks για το comment!

Ανώνυμος είπε...

Δε διαφωνω.Εξαλλου μετα την εγχειριση δε μπορει να κανει παιδια και αρα να διαιωνιστει. Στη βιολογια θυμαμαι μας ελεγαν οτι τα παιδια με γενετικες ανωμαλιες γεννιουνται στειρα ισως σαν μετρο της φυσης να αυτοσυντηρηθει (βλ. φυσικη επιλογη). Δυστυχως ή ευτυχως η φυση δεν ενδιαφερεται για ιδεες και συναισθηματισμους. Θυμιζει λιγο πολυ τους Σπαρτιατες και τον καιαδα, οσο και να σοκαρει αυτο μερικες φορες.