Μας δουλεύουνε!

Είχα διαβάσει στο in.gr κάποια αποσπάσματα από αυτά που είπαν ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πατριάρχης όταν βρέθηκαν, μετά την ανάρρωση του πρώτου, στην Κωνσταντινούπολη.

"Από εδώ", λέει ο Ιερώνυμος εννοώντας το Φανάρι, "αρδεύεται η Οικουμένη τη θεολογία, τη Χάρη, την αρετή". "Εδώ! και προς τα εδώ!" λέει κάπου αλλού, "σταθερά θα είμαστε προσανατολισμένοι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή!" Και πώς να έχουνε δηλαδή, αφού από την Κωνσταντινούπολη λέει, "προσδιοριζόμεθα το τι και το πώς είμεθα". Άρες μάρες κουκουνάρες.

Ο δε Πατριάρχης, μίλησε με θερμά λόγια για αυτούς που μαρτύρησαν και πραγματικά βοήθησαν τον κόσμο στον παρελθόν από την Κωνσταντινούπολη, σα να λέει ότι αφού έτσι ήμασταν παλιά, θα μας δοξάζετε τώρα, και παρομοίασε τον εαυτό του με την άμπελο, από την οποία κάθε κακό κλαρί θα αποκοπεί και θα πεταχτεί στην φωτιά για να καταστραφεί.

Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος, οπότε, για καλό και για κακό, ας ρίξουμε σου λέει και μια βαριά απειλή, μήπως και δεν πείσουμε με τα επιχειρήματά μας περί ενδόξου παρελθόντος.

Και επειδή είχα γράψει θετικά για τον Ιερώνυμο, νομίζω πως πρέπει να πω και αυτό, για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα.

Θα μου πεις, και τι θέλεις να τσακώνονται;

Όχι, δεν είπα να τσακώνονται, αλλά μου κάνει μεγάλη εντύπωση η ευκολία με την οποία λένε βλακείες. Η ευκολία με την οποία ο ένας απαιτεί για τον εαυτό του μια κεντρική θέση, τη στιγμή που ούτε πολύς Ορθόδοξος κόσμος, λόγω των πολέμων και λοιπών ιστορικών συνθηκών, απέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, ούτε και τίποτε σπουδαίο κάνει για να δικαιολογήσει την απαίτησή του για οικουμενικότητα. Εκτός και αν είναι ένδειξη οικουμενικότητας να βάζει τον Αγγελόπουλο (τον άντρα της Γιάννας) να λέει το Πιστεύω όταν τον επισκέφτηκε ο Πάπας!

Και, από την άλλη μεριά, η ευκολία με την οποία φεύγει ο Χριστός από κεφαλή της Εκκλησίας και μπαίνει στο κέντρο η Κωνσταντινούπολη! Ο Αρχιεπίσκοπος φτάνει μέχρι στο σημείο να προφητεύσει ότι "η οικουμενική-Καθολική Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία αμετακίνητα μέχρι των εσχάτων παρεδρεύει στην Κωνσταντινούπολη". "Αμετακίνητα", "μέχρι των εσχάτων"... Έχουμε ξεφύγει τελείως λέω εγώ.

Μήπως το πόδι το έσπασε για να πάρει λίγη παράταση μήπως και δε γίνονταν τελικά αυτοί οι απίστευτοι διάλογοι; Διότι εκεί καταλήγουμε...

Μα ένας νορμάλ επίσκοπος δεν υπάρχει τέλος πάντων;