Θα μπορούσε να διδαχθεί η πολιτική από το ποδόσφαιρο;

Γιατί όχι; Και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική έχουμε νίκες και ήττες, και ανθρώπους που ενθουσιάζονται με τις νίκες και πληγώνονται με τις ήττες. Οι άνθρωποι, και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική θέλουν να βλέπουν να γράφονται λαμπρές σελίδες στην ιστορία από τους ανθρώπους που στηρίζουν.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε σειρά εξελίξεων στον Παναθηναϊκό. Νέοι παίκτες, νίκες, και πάνω από όλα ένα όραμα που έλειπε από τον κόσμο της ομάδας εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχουν προοπτικές και ελπίδα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί ξανά να γίνει μεγάλος.

Και όλα αυτά με αφορμή μια ήττα, και την προσπάθεια των φίλων της ομάδας, με εκπρόσωπο τον Βγενόπουλο, να βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση του Παναθηναϊκού. Ο Βγενόπουλος δεν αμφισβήτησε την αξία και την προσφορά της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Δε ζήτησε να γίνει πρόεδρος της ΠΑΕ. Αντίθετα, έβαλε το κύρος και τις ικανότητές του στην υπηρεσία της ομάδας. Άσχετα με τα συναισθήματα που μπορεί να εκλύθηκαν, βοηθά τον Βαρδινογιάννη, δεν τον υποσκάπτει.

Μία παρόμοια κρίση περνά και το ΠαΣοΚ. Και η πρόσφατη ήττα θα μπορούσε να είναι αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα. Αλλοίμονο αν τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να αυτοανανεώνονται και να δημιουργούν νέες αφετηρίες. Αλλά αντί για όραμα και προοπτικές, ο κόσμος βλέπει μιζέρια και εσωκομματικά προβλήματα.

Ο Βενιζέλος μπορεί να χειριστεί τα πράγματα διαφορετικά. Δεν έχει σημασία που τα χειρίστηκε όπως τα χειρήστηκε μέχρι τώρα. Είναι ευφυής, με καλές προθέσεις, και διάφορες ικανότητες. Μπορεί να τις θέσει στην υπηρεσία του Παπανδρέου. Αλλά για να το κάνει αυτό πρέπει να βάλει οριστικά στην άκρη τις όποιες θεμιτές προσωπικές του φιλοδοξίες.



Δε λέω πως δεν είναι θεμιτό να έχει φιλοδοξίες. Κάθε άλλο. Ηγετικό στέλεχος του ΠαΣοΚ εδώ και χρόνια, επικοινωνιακός, με ικανότητες, γιατί να μη θέλει να γίνει πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος και πρωθυπουργός της Ελλάδας;

Επειδή όμως όπως έχουν τα πράγματα το ΠαΣοΚ βρίσκεται σε τέλμα, και ο κόσμος βλέπει εσωκομματικά προβλήματα σε τέτοιο βαθμό που αδυνατεί να έχει για το ΠαΣοΚ μια θετική εικόνα, γνώμη μου είναι πως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Θέμα αλλαγής προέδρου δεν τίθεται. Οι εκλογές έγιναν. Είναι επικίνδυνο να ελπίζει κανείς για νέες εκλογές μετά μια νέα ήττα. Επικίνδυνο και απαράδεκτο, γιατί η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια μιας νέας εκλογικής αποτυχίας.

Από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα αλλαγής προέδρου, ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος μπορεί να προσφέρει πολλά στην αλλαγή του κλίματος αν κινηθεί με βάση κάτι που ο ίδιος είχε πει σε ανύποπτο χρόνο, πως η δική του η γενιά δε βγάζει άλλον πρόεδρο του ΠαΣοΚ. Έβγαλε τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν βγάζει άλλον.

Θα μου πεις τι είναι αυτά που λέω... Να παραιτηθεί των θεμιτών φιλοδοξιών του, να τα βρει προσωπικά με τον Παπανδρέου, και να στηρίξει με όλες τις ικανότητές του τις πολιτικές Παπανδρέου, βάζοντας έτσι το προσωπικό του στίγμα στην πολιτική ζωή του τόπου και οδηγώντας μαζί με τον Παπανδρέου το ΠαΣοΚ και την κοινωνία έξω από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται...

Γιατί όχι; Εγώ πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει. Δεν είναι τυχαίο πως έχει πετύχει τόσο πολλά. Έχει τις ικανότητες. Και το ψυχικό σθένος. Ελπίζω να το καταλάβει και να το κάνει.

"Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί από τον Αμπράμοβιτς."