Sorry που πέρασαν μερικές μέρες χωρίς post!

Διάβαζα χθες την ομιλία του προέδρου Αχμαντινετζάμπ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Στην εισαγωγική ομιλία του, ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου όχι μόνο είπε κάποια πράγματα έξω από τα δόντια, αλλά έκανε κυριολεκτικά τον καλεσμένο του σκουπίδι. Γενικά, υπήρχαν αντιδράσεις για την επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη και ο πρόεδρος εξέφρασε αυτές τις αντιδράσεις με τον πιο επίσημο τρόπο.

Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, είναι πως υπερβάλλουν όλες οι πλευρές. Δεν είναι ο Αχμαντινετζάμπ ένας σκληρός και αδίστακτος δικτάτορας. Αυτό είναι αδικία για τα χιλιάδες θύματα των πραγματικά αδίστακτων δικτατόρων. Ούτε μπορείς να κρίνεις το Ιράν με αμιγώς δυτικά κριτήρια. Το δυτικό κοσμικό κράτος δεν μπορεί να απαιτεί για τις αξίες του οικουμενικότητα, ειδικά τη στιγμή που τα δυτικά κράτη όπως τα ξέρουμε είναι μοντέρνο επίτευγμα.

Υπερβολή ήταν και η εξίσωση του προέδρου του Ιράν με τον Χίτλερ. Και μάλλον οφείλεται σε μια παρεξήγηση του τι εννοεί το Ιράν όταν λέει πως το Ισραήλ πρέπει να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Για το Ιράν τα πράγματα είναι απλά: το Ισραήλ είναι ένα τεχνητό κράτος η παρουσία του οποίου αποτελεί αδικία για τους Παλαιστίνιους και η ειρήνη στην περιοχή θα επιτευχθεί αν τα πράγματα επανέλθουν όπως ήταν πριν τη δημιουργία του Ισραήλ.

Προσωπικά θεωρώ ανεδαφικό να μην αποδέχεσαι την πραγματικότητα. Το κράτος του Ισραήλ υπάρχει και απλά δε γίνεται να πάμε μερικές δεκαετίες πίσω. Το θέμα είναι πώς μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη με δεδομένη την ύπαρξη του Ισραήλ.

Μεγάλη βλακεία του Αχμαντινετζάμπ είναι τα σχόλιά του για το Ολοκαύτωμα. Από την άλλη, κάθε σφαγή είναι αποτρόπαια. Ναι, το Ολοκαύτωμα μας σόκαρε επειδή έγινε στην καρδιά της "πολιτισμένης" Ευρώπης, επειδή ήταν αποτρόπαιο και προμελετημένο, αλλά δεν μπορεί να μονοπωλεί τη δημόσια συζήτηση στον δυτικό κόσμο. Ούτε μπορεί να παίρνει τόση δημοσιότητα η αντίδραση του προέδρου του Κολούμπια απέναντι στον Αχμαντινετζάμπ τη στιγμή που τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται από την κυβέρνηση Μπους. Ή τη στιγμή που προεκλογικά χρησιμοποιούνται ανήθικα μέσα και από τις δύο πλευρές για να μην πάνε ψηφοφόροι της άλλης πλευράς να ψηφίσουν...

Το να ειρωνεύεσαι κάποιον είναι εύκολο. Το να διαπραγματεύεσαι και να ανοίγεις νέους δρόμους για την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των κρατών είναι δύσκολο.