Την κατατρυπήσαμε τη γιαγιά σήμερα για να της πάρουμε αίμα. Είχε ήδη χάσει πολύ αίμα από το γαστρεντερικό και δεν ήταν εύκολο να βρούμε φλέβα που να δίνει αίμα από το χέρι. Δε διαμαρτυρήθηκε ούτε μία φορά! Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν έβαλα την πεταλούδα τελικά και αρχίσαμε να παίρνουμε αίμα, μας ευχότανε κιόλας να τα πάμε καλά με τη ζωή μας και να βρούμε και μια καλή νύφη! Φοβερή υπομονή, σκέτος άγγελος η γιαγιά! Υπάρχουν άρρωστοι και άρρωστοι... Η φοιτήτρια που έχει αναλάβει το διπλανό δωμάτιο μου έλεγε πως δεν μπορεί άλλο γιατί έχει μια άρρωστη που είναι πολύ δύστροπη και απαιτητική. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο να είναι άρρωστος κανείς. Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας.
Μετά υπήρχε μία σχετική αναστάτωση, γιατί θα έρχονταν στον όροφο όλοι οι καθηγητές της έδρας να ενημερωθούν για την κατάσταση της κοπελίτσας που είναι έγκυος και έχει και πυρετό και να συζητήσουν για το τι μπορεί να έχει. "Θα έρθει το κονκλάβιο" έλεγαν οι ειδικευόμενοι. "Εμείς τι θα κάνουμε;" ρώτησε ένας φοιτητής. "Εμείς θα είμαστε παπαδάκια," απαντά ένας ειδικευόμενος. "Θα χαμογελάμε και δε θα μιλάμε". Τελικά μετά από λίγο ήρθε ο καθηγητής με τους άλλους καθηγητές και διευθυντές τμημάτων και ενημερώθηκαν για την κατάσταση της κοπέλας. Μετά από λίγο συνέχισαν σε άλλους ορόφους. Οι εργασίες του κονκλαβίου είχαν ολοκληρωθεί, όσον αφορά στο τμήμα μας, και συνεχίσαμε με τις επισκέψεις στους θαλάμους ως συνήθως.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου