Θυμάμαι πριν από δύο χρόνια έναν επιμελητή να λέει πως η παθολογία χρειάζεται μυαλό, γιατί έχεις να λύσεις διαγνωστικά προβλήματα συνδυάζοντας τις γνώσεις σου από όλο το εύρος της ιατρικής, ενώ με τη χειρουργική τα πράγματα δεν είναι έτσι. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι χρειάζονται ένα σωρό ικανότητες για να γίνεις καλός παθολόγος. Αυτό δε σημαίνει πως εξίσου σημαντικές ικανότητες δε χρειάζονται για να γίνει κανείς χειρουργός.
Fast forward: Σήμερα το πρωί η καθηγήτρια ρωτάει έναν ειδικευόμενο τι ειδικότητα θέλω να γίνω. Της λέει χειρουργός. "Είναι prestigious ειδικότητα η χειρουργική" του απαντάει. "Η παθολογία ταιριάζει για έξυπνους ανθρώπους. Στην χειρουργική αρκεί να αντέχεις την ορθοστασία και να πιάνουν τα χέρια σου" μου λέει. "Και εκεί χρειάζεται μυαλό" της λέω εγώ. "Όχι" επιμένει. "Αρκεί να πιάνουν τα χέρια σου. Τι να το κάνεις το μυαλό στη χειρουργική;" Και συνεχίζει λέγοντας ότι στην παθολογία μπορείς να δουλεύεις πολλά χρόνια, ενώ στη χειρουργική σταματάς να κάνεις εγχειρήσεις σχετικά σύντομα. Και ιδίως τώρα που αυξάνεται το προσδόκιμο επιβίωσης θα πρέπει να το σκεφτώ πολύ σοβαρά και αυτό.
Προσωπικά με εντυπωσιάζει η γνώση που δίνει για τον άνθρωπο και την αρρώστια η ιατρική. Και αυτή τη γνώση πρέπει να την έχει ο κάθε γιατρός, ανεξάρτητα από το αν ασχολείται με χειρουργική ή με παθολογική ειδικότητα. Ένας καρδιοχειρουργός π.χ. πρέπει πρώτα να είναι γιατρός, μετά χειρουργός και μετά καρδιοχειρουργός. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να βοηθήσει πολύ αποτελεσματικά τους ασθενείς του. Η ιατρική (στα αγγλικά medicine λέμε την παθολογία) δεν είναι ιδιοκτησία των παθολόγων!
Προς το τέλος της χρονιάς, θα κάνω Χειρουργική στο Αττικό και θα καταγράφω τις εντυπώσεις μου. Τότε θα μπορέσουμε να ξαναδούμε το θέμα των ειδικοτήτων περισσότερο ολοκληρωμένα ;)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου