Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς και η παραίτηση της κυβέρνησης Πρόντι

Όπως θα ακούσατε, η κυβέρνηση Πρόντι στην Ιταλία παραιτήθηκε. Επειδή ένα κόμμα πέντε ανθρώπων διαλύθηκε, ένας συνασπισμός εννιά κομμάτων κατέρρευσε. Και όλα αυτά σε μια χώρα που από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά έχουν περάσει εξήντα μία κυβερνήσεις.

Και μπορεί η Ιταλία να είναι μια σοβαρή και ανεπτυγμένη χώρα, που, όπως και να το κάνουμε έχει περάσει και από μία Αναγέννηση και έχει έναν αστικό πολιτισμό αιώνων. Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε την πολυτέλεια για ασταθείς κυβερνήσεις, ούτε για μια πολυδιασπασμένη Αριστερά.

Πάρτε για παράδειγμα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά έχει δυο γραμμές. Μια της δογματικής Αριστεράς που προσεγγίζει επικίνδυνα το ΚΚΕ, αντίθετη με την Ευρώπη, αντίθετη με την Αμερική, αντίθετη με την ΟΝΕ, με λίγα λόγια, αντίθετη με τον σύγχρονο κόσμο, και μια μιας φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς, με οικολογικές ανησυχίες και κινηματικό χαρακτήρα.

Πρακτικά τίθενται δύο προβλήματα. Όσο γοητευτική και αν είναι για μερικούς η δεύτερη πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ (προσέξτε, είναι συνασπισμός πολλών ομάδων) επισκιάζεται από την πρώτη, με παραγωγική, μη οραματική πλευρά της Αριστεράς. Πέρα από αυτό, υπάρχει έλλειψη διάθεσης για συνεργασία επί πρακτικών προβλημάτων με το ΠαΣοΚ. Δηλαδή, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δε θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Εκτός και αν και εσείς νομίζετε ότι θα γίνει συγκυβέρνηση... ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ!

Η υποψηφιότητα Τσίπρα, κατά τη γνώμη μου, στηρίζεται στη λάμψη του προσώπου του νεαρού πολιτικού. Είναι υποψηφιότητα που εκμεταλλεύεται το glamour των νιάτων και της ωραία εμφάνισης για να επιτείνει το τέλμα και την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής σκηνής.

Με λίγα λόγια, και πολύ πρακτικά, ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει σταθεροποίηση της Νέας Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση, και απομάκρυνση του ενδεχομένου Αλλαγής για τη χώρα. Ακριβώς το ανάποδο δηλαδή από αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρητικά επαγγέλλεται Αλλά τα λόγια, όπως και οι προθέσεις, δεν αρκούν. Στην εποχή μας όλοι πρέπει να κρινόμαστε με όρους αποτελεσματικότητας και το αποτέλεσμα της ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η παγίωση του status quo.