ΓΜΤ, δεν έβγαλα φωτογραφία! Πάει ο Σταύρος να βγάλει λεφτά από την τράπεζα. Βάζει την κάρτα στο μηχάνημα για να ανοίξει η πόρτα και την σπρώχνει αρκετά με αποτέλεσμα η κάρτα να μπει όλη μέσα.

Αλλά το μηχάνημα δε δούλευε.

Και η πόρτα ήταν ανοιχτή: έπρεπε απλά να την τραβήξεις.

Και η τράπεζα είχε εκκενωθεί γιατί μεταφέρονταν αλλού.

Και ο Σταύρος να προσπαθεί να βγάλει την κάρτα.

"Θα πάω στο φαρμακείο να πάρω τσιμπιδάκι να τη βγάλω. Εσύ περίμενε εδώ, μη μας την πάρει κανένας άλλος." Και φεύγει.

Και περιμένω. Και περιμένω. Αισθάνθηκα λίγο σαν σεκιούριτι, έξω από την τράπεζα...

Πουθενά ο Σταύρος.

Βάζω μουσική.

Ακούω ένα, δύο, τρία τραγούδια.

Πέντε, επτά, βάζω κάτι podcasts.

Τελικά έρχεται ο Σταύρος με κάτι παράξενα μεταλλικά αντικείμενα που είχε πάρει από το Σούπερ Μάρκετ.

Το φαρμακείο του έδινε ένα πράγμα με ένα φωτάκι πάνω του για γυναίκες, με 13 ευρώ.

Στο Σούπερ Μάρκετ βρήκε αυτό που ήθελε για 1,5 ευρώ. Πάει να το πληρώσει, είχε ουρές. Πάει στο ταμείο που έκοβε τιμολόγια, αλλά η ταμίας ήταν καινούρια και μόλις μάθαινε να χειρίζεται το μηχάνημα.

Αλλά τελικά, με μια απλή κίνηση το μεταλλικό αντικείμενο έβγαλε την κάρτα άθικτη.

Και, επιτέλους, μπορέσαμε να πάμε στα Starbucks.