Ο γιατρός πρέπει να μπαίνει στη θέση του ασθενή

Ο άρρωστος έρχεται στο νοσοκομείο με τον πόνο και τους φόβους του. Αυτό που περιμένει από εσένα, είναι να του εξηγήσεις με ευγένεια τι συμβαίνει και να δώσεις λύση στο πρόβλημά του. Αρκετή είναι η ταλαιπωρία που περνάει μέχρι να σε δει. Δεν είναι ανάγκη να προσθέτεις στην κακή του κατάσταση μιλώντας του με αγένεια ή χωρίς να του εξηγείς πολλά.

Είναι πέρα για πέρα λάθος να λες, εδώ υπάρχει πρόβλημα, και ενώ ο άλλος κρέμεται από τα χείλη σου, και τη στιγμή που του περνάνε χίλια πράγματα από το μυαλό, εσύ να μην του εξηγείς τι ακριβώς συμβαίνει και πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Μπορεί για σένα να είναι ρουτίνα, μπορεί η μέρα σου να μην ήταν καλή, αλλά πρέπει να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να συμπεριφέρεσαι ανάλογα.

Και αν όλα αυτά ισχύουν για όλους τους γιατρούς, πόσο μάλλον για ειδικότητες όπως η παιδιατρική ή η γυναικολογία! Όταν ο γονιός αγωνιά για το παιδάκι του, το να μπαίνεις στη θέση του και να του μιλάς όπως θα περίμενες εσύ να σου μιλήσουν άμα ήταν το δικό σου παιδί και εσύ δεν ήσουν γιατρός, είναι αυτονόητο.