Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Περί ορέξεως...


Δεν είμαι άνθρωπος που ασχολείται ιδιαίτερα με το φαγητό. Θέλω να τρώω δυο πλήρη γεύματα τη μέρα, να πίνω ένα ζεστό ρόφημα το πρωί για τον λαιμό μου και να τρώω κάτι ενδιάμεσα το απόγευμα. Έχω μια σαφή προτίμηση στο κρέας αλλά γενικά δεν είμαι ιδιότροπος στο φαγητό.

Παρόλα αυτά μου έχει κάνει εντύπωση το γεγονός ότι το φαγητό που σερβίρουν στους γιατρούς στο νοσοκομείο είναι σε γενικές γραμμές χαμηλής ποιότητας. Λίγο λάχανο ξανά και ξανά για σαλάτα, μελιτζάνες, κοφτό μακαρόνι, κρέας που έχει λιώσει με αποτέλεσμα να σερβίρουν κόκαλα αντί για μερίδα φαγητού, και φυσικά κοτόπουλο και πάλι κοτόπουλο και άντε κάτι με κιμά.

Οι γιατροί που εφημερεύουν μια τυπική μέρα είναι ελάχιστοι. Χάθηκε να σερβίρουν ένα φαγητό της προκοπής στους γιατρούς; Αν δεν φροντίσεις λίγο αυτούς που δίνουν όλη τους τη μέρα μέσα στο νοσοκομείο, μπορείς να απαιτείς ένα σύστημα υγείας που να είναι εξαιρετικό; Η καλής ποιότητας παροχές υγείας που δίνονται από το ΕΣΥ δίνονται παρά το σύστημα και όχι με τη βοήθεια του συστήματος.

Τουλάχιστον μερικοί άρρωστοι τρώνε το ζελέ και την κομπόστα τους, τρώνε τα μπιφτεκάκια τους κλπ. Χάθηκε να δίνεις ένα ζελέ δηλαδή στον γιατρό που εφημερεύει; Ή να υπάρχει λίγος χυμός πορτοκάλι στο νοσοκομείο για το προσωπικό; Απλά πράγματα για τα οποία δε νοιάζεται κανείς.

Σημείωση: Έχουμε και μια ανακοίνωση που λέει ότι επειδή υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τους προμηθευτές δε θα έχει κόκκινο κρέας το μενού. Υπέροχα!

Υ.Γ. Δε μιλάω καν για την μαγειρίτσα - σπανακόρυζο με ένα κομμάτι κοτόπουλο. Εντελώς σουρεαλιστικό σκηνικό για όσους κάναμε Ανάσταση στο νοσοκομείο αντί να είμαστε στα σπίτια μας με τους αγαπημένους μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: