"My heart belongs to Barack, and that is who I am currently, finally, engaged to. Yes."

Η Scarlett Johansson υποστηρίζει τον Barack Obama. Χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο;

Όντως φοβερώτατον το του θανάτου μυστήριον

Δίνουμε Ιατροδικαστική την Παρασκευή. Με ερωτήσεις όπως "νεκροψιακά και νεκροτομικά ευρήματα σε πνιγμό".

Μπρρρρ...

boomp3.com

Ostrov (το νησί)

Είδα το Σαββατοκύριακο τη ρώσικη ταινία Ostrov. Καταπληκτική! Απλά καταπληκτική!

Διαδραματίζεται σε ένα ερημικό, παγωμένο και υγρό παραθαλάσσιο περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ένας νεαρός Ρώσος ναύτης αναγκάζεται από τους Γερμανούς να πυροβολήσει τον αξιωματικό του. fast forward μερικές δεκαετίες μετά, ο ναύτης έχει γίνει μοναχός. Το βάθος της μετάνοιάς του είναι τεράστιο, και η αγιότητά του μεγάλη.

Έχει ήδη αποκτήσει φήμη ανάμεσα στον λαό, αλλά προσπαθεί να κρύβεται υιοθετώντας μια ανορθόδοξη συμπεριφορά. Κάνει φάρσες, τραγουδά επιπόλαια ύμνους, συμπεριφέρεται αντισυμβατικά, και προσπαθεί να ταρακουνήσει τα νερά. Και το καταφέρνει.

Ο τύπος είναι τελείως τρελός. Αλλά παράλληλα είναι και πολύ αληθινός. Συνδυασμός πραγματικά εκρηκτικός!

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα, για να καταλάβετε.



Αριστούργημα! Να την δείτε!

Καρδιογράφημα

Δώσαμε σήμερα εξετάσεις στο Ηλεκτροκαρδιογράφημα στο Λαϊκό. Φοβερά ενδιαφέρον το μάθημα, γιατί το καρδιογράφημα μπορεί να σου δώσει ένα σωρό πληροφορίες.

Φέτος, η εξέταση είχε την πρωτοτυπία να έχει 13 θέματα αντί για 10 που είχε μέχρι τώρα. Καλή ιδέα, αν και δυσκολεύει έτσι το άριστα.

Ενάμισι με δύο λεπτά το θέμα, με ανοικτά βιβλία.

(Η φωτογραφία από το ecglibrary.com)

Φαντάσου πού θα ήταν η Ιταλία αν δεν είχε και την πολιτική αστάθεια που έχει!

Ο κύριος που βλέπετε τόλμησε να υποστηρίξει με την ψήφο του την κυβέρνηση της χώρας του. Έδειξε την αξιοπρέπεια να τιμήσει τον συνασπισμό στον οποίον το κόμμα του συμμετείχε και να μη διαλύσει την κυβέρνηση για ψύλλου πήδημα. Αμέσως οι συνάδελφοί του από το Udeur άρχισαν να τον προπηλακίζουν και να τον φτύνουν. Ο άνθρωπος δεν άντεξε και λιποθύμησε.

Η κυβέρνηση τελικά έπεσε, και η αντιπολίτευση πανηγύρισε. Όταν όμως η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία των γερουσιαστών πλήττεται ανεπανόρθωτα, δε νομίζω πως είναι καιρός για πανηγυρισμούς.

Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς και η παραίτηση της κυβέρνησης Πρόντι

Όπως θα ακούσατε, η κυβέρνηση Πρόντι στην Ιταλία παραιτήθηκε. Επειδή ένα κόμμα πέντε ανθρώπων διαλύθηκε, ένας συνασπισμός εννιά κομμάτων κατέρρευσε. Και όλα αυτά σε μια χώρα που από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά έχουν περάσει εξήντα μία κυβερνήσεις.

Και μπορεί η Ιταλία να είναι μια σοβαρή και ανεπτυγμένη χώρα, που, όπως και να το κάνουμε έχει περάσει και από μία Αναγέννηση και έχει έναν αστικό πολιτισμό αιώνων. Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε την πολυτέλεια για ασταθείς κυβερνήσεις, ούτε για μια πολυδιασπασμένη Αριστερά.

Πάρτε για παράδειγμα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά έχει δυο γραμμές. Μια της δογματικής Αριστεράς που προσεγγίζει επικίνδυνα το ΚΚΕ, αντίθετη με την Ευρώπη, αντίθετη με την Αμερική, αντίθετη με την ΟΝΕ, με λίγα λόγια, αντίθετη με τον σύγχρονο κόσμο, και μια μιας φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς, με οικολογικές ανησυχίες και κινηματικό χαρακτήρα.

Πρακτικά τίθενται δύο προβλήματα. Όσο γοητευτική και αν είναι για μερικούς η δεύτερη πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ (προσέξτε, είναι συνασπισμός πολλών ομάδων) επισκιάζεται από την πρώτη, με παραγωγική, μη οραματική πλευρά της Αριστεράς. Πέρα από αυτό, υπάρχει έλλειψη διάθεσης για συνεργασία επί πρακτικών προβλημάτων με το ΠαΣοΚ. Δηλαδή, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δε θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Εκτός και αν και εσείς νομίζετε ότι θα γίνει συγκυβέρνηση... ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ!

Η υποψηφιότητα Τσίπρα, κατά τη γνώμη μου, στηρίζεται στη λάμψη του προσώπου του νεαρού πολιτικού. Είναι υποψηφιότητα που εκμεταλλεύεται το glamour των νιάτων και της ωραία εμφάνισης για να επιτείνει το τέλμα και την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής σκηνής.

Με λίγα λόγια, και πολύ πρακτικά, ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει σταθεροποίηση της Νέας Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση, και απομάκρυνση του ενδεχομένου Αλλαγής για τη χώρα. Ακριβώς το ανάποδο δηλαδή από αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρητικά επαγγέλλεται Αλλά τα λόγια, όπως και οι προθέσεις, δεν αρκούν. Στην εποχή μας όλοι πρέπει να κρινόμαστε με όρους αποτελεσματικότητας και το αποτέλεσμα της ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η παγίωση του status quo.

Χαμός...

Πολύς κόσμος, πολύς θόρυβος, μεγάλη βαβούρα στα επείγοντα του Παίδων την Παρασκευή το μεσημέρι.

Καθήσαμε για εφημερία και πέσαμε σε μια μάλλον δύσκολη μέρα. Εμένα μου άρεσε. Προτιμώ τις μεγάλες ταχύτητες και τον χαμό από την ηρεμία. Αλλά νομίζω πως με λίγη καλύτερη οργάνωση από μέρους του Επιμελητή, τα πράγματα θα ήταν λιγότερο κουραστικά για όλους.