Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Κάνουμε το σωστό δε σημαίνει πάντα πως όλα θα πάνε και καλά!


Πολλές φορές νομίζουμε πως αρκεί να κάνουμε το σωστό και τα πράγματα θα πάνε καλά. Πως άμα διαλέξουμε την επιλογή που είναι σύμφωνη με τη λογική, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι καλό για εμάς. Όμως η ζωή δε λειτουργεί ακριβώς έτσι. Μπορεί να έχεις πάρει την σωστή απόφαση και όμως να έχεις πρόβλημα μετά.

Αυτή την περίοδο σε διάφορους κύκλους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, εκφράζεται μια πολύ αρνητική στάση απέναντι στα εμβόλια. Η αφορμή δόθηκε με τη νέα γρίπη και το εμβόλιο που φτιάχτηκε για τον ιό της γρίπης αυτής. Με αφετηρία αυτή τη συζήτηση που γίνεται για τα εμβόλια, θέλω να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις πάνω στο τι είναι λογικό να κάνουμε, τι είναι το σωστό, και τη σχέση των σωστών επιλογών με το καλό για εμάς αποτέλεσμα, χωρίς να μπω στην κουβέντα που γίνεται για την νέα γρίπη.

Θα μιλήσουμε λοιπόν γενικά, ξεκινώντας από το πρόγραμμα εμβολιασμού που γίνεται στα παιδιά και τους νέους για διάφορα νοσήματα, από την ηπατίτιδα μέχρι τον ιό των θηλωμάτων, και θα βγάλουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για την ανθρώπινη κατάσταση γενικά.

Η θεωρία είναι σχετικά απλή. Υπάρχουν ένα σωρό νοσήματα τα οποία προκαλούν ποικίλα ενοχλήματα και μπορεί να απειλήσουν και τη ζωή του ανθρώπου, για τα οποία μπορούμε να προστατευτούμε με τον σωστό εμβολιασμό. Παράλληλα, τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες, που μπορεί να ξεκινάνε από έναν απλό πόνο στην περιοχή που γίνεται το εμβόλιο μέχρι και να απειλήσουν τη ζωή του ανθρώπου που εμβολιάστηκε.

Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, υπάρχει ένα όφελος και ένα ρίσκο. Το κλειδί βρίσκεται στο να τα ζυγίσουμε και να δούμε πόσο υπερτερεί το όφελος του ρίσκου και αν μας συμφέρει, να προχωρήσουμε στον εμβολιασμό.

Αυτό το ζύγισμα έχει γίνει από τις αρμόδιες αρχές και έχουμε φτάσει στα προγράμματα υποχρεωτικού εμβολιασμού. Έτσι, οι νέοι γονείς πηγαίνουν το μωράκι τους στον παιδίατρο να εμβολιαστεί για διάφορα νοσήματα της παιδικής ηλικίας και να προστατευτεί με αυτόν τον τρόπο από αυτά.

Αυτό είναι κάτι συνηθισμένο και αυτονόητο για μια πολιτισμένη κοινωνία. Τα παιδιά εμβολιάζονται με διάφορα εμβόλια και προστατεύονται από διάφορες νόσους. Έχουμε δε φτάσει στο σημείο πολλές νόσοι που κάποτε οι πιο πολλοί τις πέρναγαν να έχουν γίνει σήμερα σπάνιες, ή ακόμη και να εξαφανιστούν.

Σε αυτά τα προγράμματα προχωρήσαμε με αίσθημα ευθύνης, ζυγίζοντας κάθε φορά το κόστος σε σχέση με το όφελος.

Όμως, παρόλες τις τεχνολογικές και επιστημονικές προόδους, δεν έχουμε καταφέρει να μηδενίσουμε τελείως τον κίνδυνο. Ένα ρίσκο υπάρχει πάντα. Δεν έχουμε καταφέρει να εξαφανίσουμε το ρίσκο από τη ζωή. Μπορεί να το έχουμε μικρύνει, αλλά δεν το έχουμε εξαφανίσει.

Τι σημαίνει αυτό; Εντελώς πρακτικά, κάποιοι άνθρωποι θα εμφανίσουν ανεπιθύμητες ενέργειες από κάποιο εμβόλιο. Αυτοί θα είναι λίγοι, και συνήθως οι ανεπιθύμητες ενέργειες θα είναι σχετικά ελαφριές, αλλά παρόλα αυτά κάποιοι θα πάθουν και κάτι σοβαρό. Στατιστικά, μπορεί το μέγεθος να είναι μικρό, αλλά όταν ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο το παίρνει ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το στατιστικά μικρό θα συμβεί σε μερικούς ανθρώπους.

Εδώ είναι ένα κρίσιμο σημείο. Αν κάποιος ζυγίζοντας το ρίσκο κρίνει πως το λογικό είναι να αποδεχτεί τον κίνδυνο και να προχωρήσει στον εμβολιασμό ή στη λήψη ενός άλλου φαρμάκου, και μετά πάθει κάτι επειδή πήρε το φάρμακο, αυτό δε σημαίνει πως η απόφασή του ήταν και λάθος!

Μια απόφαση που γίνεται σύμφωνα με τη λογική, δεν παύει να είναι εύλογη επειδή το αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν το επιθυμητό. Αυτός είναι ένας περιορισμός της ζωής, ένας περιορισμός του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί ο κόσμος. Δε ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να κάνουμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές στον κόσμο στον οποίο ζούμε. Ακόμα και αν η ζωή δε μας φέρει ένα "happy end".

1 σχόλιο:

ΜΕΣΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ είπε...

Συνήθως ξεχνάμε ότι στον πραγματικό κόσμο δεν ισχύει η φυσική που μαθαίνουμε σχολείο αλλά το χάος το οποότε δεν είναι δυνατόν να υποταχθεί στον οποιοδήποτε!