Αγόρασα σήμερα το πρώτο μου mp3 player. Ένα iPod touch από την Apple.
Είναι... απλά καταπληκτικό. Μπορείς να ακούς ατελείωτες ώρες μουσική, να βλέπεις βίντεο, να συνδέεσαι μέσω wifi στο internet και στο youtube. Ένας πολύ μικρός και εξαιρετικά κομψός υπολογιστής. Τρέχει μια τροποποιημένη έκδοση του Mac OS X.
Δεν έχει πλήκτρα. Όλα γίνονται με την αφή.
Με την καθοδήγηση του Steve Jobs έχουν κάνει θαύματα στην Apple. Είναι σίγουρα ο πιο δημιουργικός CEO αυτή τη στιγμή στον πλανήτη.
Ο Steve Jobs είναι απόδειξη πως μόνο στην Αμερική μπορείς να ξεκινήσεις από το μηδέν, με τίποτα πέρα από το μυαλό σου, και να φτάσεις στην κορυφή, να κερδίσεις τον κόσμο.
Για την καινούρια χρονιά, η ευχή μου εμπνευσμένη από την Apple:
Συζητάνε δυο κάτοικοι του Νιου Χάμσαϊρ για τις εκλογές. "Τι λες για αυτόν τον υποψήφιο;" ρωτάει ο ένας τον άλλο. "Δεν είμαι σίγουρος", του απαντά, "τον έχω συναντήσει μόνο τρεις φορές."
Το Νιου Χάμσαϊρ, όπως και η Αϊόβα, είναι από τις πρώτες πολιτείες που ψηφίζουν στις εκλογές -και άρα και από τις πρώτες που βγάζουν αποτελέσματα- και δημιουργούν κλίμα. Καλό αποτέλεσμα σε αυτές τις πολιτείες είναι απαραίτητο για κάποιον που θέλει να είναι υποψήφιος για πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το ανέκδοτο θέλει να πει πως ενώ οι υποψήφιοι είναι τόσο δύσκολο να τους προσεγγίσεις, στην Αϊόβα κάνουν προεκλογική εκστρατεία πολύ κοντά στον κόσμο. Μπαίνουν σε καφετέριες, γευματίζουν σε εστιατόρια, μιλάνε με τις σερβιτόρες... Κάθε λάθος μπορεί να τους κοστίσει.
Όπως αυτό που λένε ότι έκανε η Χίλαρι στην Αϊόβα. Που ενώ χαιρέτησε τη σερβιτόρα στην αρχή, όταν τελείωσε οι άνθρωποί της έδωσαν μπουρμπουάρ στον διευθυντή για να της τα δώσει μετά. Η σερβιτόρα παρεξηγήθηκε και της χάλασε τη δημόσια εικόνα.
Γι'αυτό οι υποψήφιοι προσπαθούν να είναι προσεκτικοί, να δείχνουν προσιτοί και ανθρώπινοι, φιλικοί και ζεστοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ακόμα θυμάμαι σκηνές με τον Κέρυ και τον Μπους να τρώνε χάμπουργκερς και να πίνουν κόκα κόλα μαζί με τον κόσμο.
Και επειδή στους καιρούς μας έχουμε αναπτυγμένη την τεχνολογία, δίνουν και παίρνουν τα ηχογραφημένα μηνύματα στους τηλεφωνητές των πολιτών. "Γεια σου, είμαι ο Μπάρακ Ομπάμα. Βρήκα το τηλέφωνό σου από έναν φίλο. Θα σου ήμουν υπόχρεος αν με βοηθούσες με αυτή την καμπάνια για την Προεδρεία."
Βέβαια η χαρά αυτού που έλαβε το μήνυμα δεν κρατάει πολύ. Σύντομα μαθαίνει πως το ίδιο μήνυμα έχουν λάβει χιλιάδες άλλοι συντοπίτες του.
Έλεγε, που λέτε, ένας δημοσιογράφος του BBC, πως πιο εύκολα μπορεί να κάνει μια ανεπίσημη κουβεντούλα με τον Πάπα, παρά με τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο Μιτ Ρόμνεϋ. Εκτός και αν είναι... από την Αϊόβα!
Με τον Μιτ είχε δημιουργηθεί ένα ζήτημα στα μέσα ενημέρωσης, γιατί είναι Μορμόνος. Ξέρετε, σαν και αυτά τα Αμερικανάκια που έρχονται στην Αθήνα με τα κουστούμια τους, τα γαλανά μάτια τους και τα χαμόγελά τους. Ιδρυτής τους ήταν ο Τζόσεφ Σμιθ, ο οποίος τους έπεισε ότι ένας άγγελος του έδωσε κάτι χρυσές πλάκες στις οποιές περιεχόταν ένα σημαντικό πνευματικό μήνυμα, το οποίο αυτός "μετέφρασε" στα αγγλικά, εκδίδοντας μια νέα Βίβλο.
Στις ταινίες θα τους δείτε να έχουν και πολλές γυναίκες. Φαίνεται πως ο ιδρυτής τους ήταν υπέρ της πολυγαμίας... Α, και κάτι τελευταίο: η έδρα τους είναι στην Γιούτα.
Τέλος πάντων. Ο Ρόμνεϋ που λέτε δίχασε τους Αμερικάνους. Σου λέει, και αν επηρεαστεί από την εκκλησία των Μορμόνων ως πρόεδρος; Ως απάντηση, έδωσε έναν μνημειώδη λόγο, που υπερασπίζεται τη θρησκευτική ελευθερία, μια αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται η Αμερική.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Ρεπουμπλικάνος Μορμόνος που έχει προβλήματα θρησκευτικής φύσεως. Φήμες εκτοξεύονται κατά του Αφροαμερικανού Δημοκρατικού υποψηφίου Μπάρακ Ομπάμα ότι είναι μουσουλμάνος. Τι και αν ο ίδιος είναι Προτεστάντης. Σου λέει μαύρος είναι, ο κόσμος θα τσιμπήσει. Και με την τρομοϋστερία, θα χάσει μπόλικους ψήφους... Κάτι σαν και αυτό που λέγανε για τον Βενιζέλο, ότι είναι Εβραίος...
Όπως βλέπετε, δε λείπουν τα βρώμικα κόλπα. Ιδίως στις προεδρικές εκλογές. Δεν είναι και λίγο να σε παίρνουν τηλέφωνο και να σε ενημερώνουν ότι οι εκλογές είναι την άλλη Κυριακή ενώ είναι αύριο, επειδή τα δημογραφικά σου στοιχεία ταιριάζουν με αυτά ψηφοφόρου του αντίπαλου κόμματος.
Αλαζονεία, δύναμη και εξουσία, λάμψη και φήμη, βρώμικα κόλπα και υψηλά ιδανικά, ένα εκρηκτικό μείγμα για ένα σημαντικό αξίωμα.
Μα ποιος σκέφτηκε να το ονομάσει έτσι; Είδαμε την αφίσα για το συνέδριο το μεσημέρι με τα παιδιά στο νοσοκομείο και μου είπαν: "Αυτό πρέπει να το βάλεις στο blog οπωσδήποτε!"
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
Πριν από λίγες μέρες είδα ένα μωράκι με σηπτικό σοκ. Το καημένο, ούτε που κουνιότανε. Σήμερα ήταν ξύπνιο, έκλαιγε, κουνούσε τα ποδαράκια και τα χεράκια του... Τα παιδιά μπορούν και ξεπερνάνε διάφορα προβλήματα ευκολότερα από τους ενήλικες. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε δυο μέρες βλέπεις καινούρια παιδιά στους θαλάμους. Σε μια παθολογική κλινική ενηλίκων οι ίδιοι άνθρωποι μένουν για αρκετές μέρες.
Τελικά και όσες υπογραφές-παρουσίες έβαλαν τα παιδιά την Πέμπτη, είχαν διαγραφεί μαζί με τα κενά των απουσιών.
Σήμερα το πρωί έγινε ένα μικρό μπέρδεμα: αρχικά δόθηκε η εντύπωση ότι δε θα γίνονταν τα μαθήματα, τελικά μπήκαμε κανονικά στους θαλάμους.
Κατά τα άλλα, σκέφτομαι αν πρέπει να δώσω Παθολογία τώρα, στην προαιρετική, ή καλύτερα να περιμένω την κανονική εξεταστική του Ιανουαρίου...
Πριν από λίγο καιρό έδωσα Αιματολογία και νομίζω πως μου έκανε αρκετό καλό. Κατάλαβα ένα σωρό πράγματα και σκέφομαι πως αφού με βοήθησε τόσο, ίσως θα ήταν καλύτερα να δώσω Παθολογία αφού θα έχω διαβάσει και δώσει Ενδοκρινολογία και Ηλεκτροκαρδιογράφημα, για να έχω εμβαθύνει περισσότερο με αυτόν τον τρόπο στην Παθολογία.
Βλακεία μου που δεν είχα πάρει επιλογής και τη Ρευματολογία... Αλλά μπορεί να παρακολουθήσω μερικά μαθήματα και χωρίς να την έχω διαλέξει.
Νομίζω πως μάλλον θα ακολουθήσω τους δικούς μου ρυθμούς και δε θα αγχωθώ να τη δώσω στην προαιρετική. Όχι πως δε θα την περάσω. Αλλά έχω διαπιστώσει πως με τους δικούς μου ρυθμούς αποδίδω καλύτερα!
Την Τρίτη θα σταματάγανε νωρίς τα μαθήματα για να γίνει συνέλευση. Ακουγόταν ότι θα αποφασιστεί κατάληψη για δυο μέρες, την Τετάρτη, μέρα της πανελλαδικής απεργίας, και την Πέμπτη.
Από ό,τι φαίνεται δεν είχε απαρτία η συνέλευση, αλλά παρόλα αυτά τρεις παρατάξεις, τα ΕΑΑΚ, η ΠΚΣ και το Δίκτυο, θεώρησαν πως η κατάληψη μπορεί να γίνει. Δεν πέρασα καθόλου από τη Σχολή αλλά φαντάζομαι πως θα ήταν κλειστή. Βέβαια, πέρα από το θέμα των δημοκρατικών διαδικασιών, δημιουργήθηκε και ένα θέμα με τις απουσίες. Τι θα κάνουν οι κλινικές με τις δυο αυτές μέρες; Και ειδικά με την Πέμπτη, γιατί για την Τετάρτη πες μπορεί να δειχθεί κατανόηση, αφού τα Μέσα Μεταφοράς απεργούσαν.
Πρόβλημα η δημοκρατία. Δηλαδή όχι η δημοκρατία η ίδια, αλλά το πόσο την βιώνουμε μέσα μας. Κάποιοι μπορεί να νομίζουν πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Εγώ νομίζω πως όσες φορές άνθρωποι που το πίστευαν αυτό απόκτησαν εξουσία, τα πράγματα έγιναν σκοτεινά και απάνθρωπα. Σεβασμός στο δικαίωμα του άλλου είναι θεμελιακός, όχι μόνο για τη σωστή λειτουργία της κοινωνίας μας αλλά και για την προσωπική μας ισορροπία και σωστή - ολοκληρωμένη ανάπτυξη.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, θυμήθηκα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Στέλιου Ράμφου. Το είχε γράψει για την Καθημερινή, όταν η 17 Νοέμβρη είχε εξαρθρωθεί από τις αρχές. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με τις μπάλες. Από μικρά παιδιά ερχόμαστε σε επαφή με μπάλες όλων των ειδών, τις πιάνουμε, τις σπρώχνουμε, τις πετάμε, προβλέπουμε την τροχιά που θα διαγράψουν.
Ταυτόχρονα, όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με τα κύματα που δημιουργούνται στη μπανιέρα ή στη θάλασσα. Τι πιο φυσικό από τα μικρά κύματα που δημιουργούνται σε μια λίμνη όταν ένα παιδί πετάξει μια πέτρα;
Ας παίξουμε λιγάκι. Για να μην κάνω τη ζωή μας δύσκολη, δε θα βάλω λόγια, αλλά θα σας δείξω κάτι σε μια φωτογραφία. Νομίζω πως όλοι βλέπουμε τι γίνεται με τα κύματα του νερού.
Θα μου πεις τώρα, με μπάλες και κύματα ασχολείσαι; Κοίτα, από μικρός με ενθουσίαζε το σύμπαν και η φυσική. Είναι όντως συναρπαστική η επιστήμη και μέχρι το τέλος του post θα το έχεις διαπιστώσει και μόνος σου (ή μόνη σου -ελπίζω να με διαβάζουν και κορίτσια, ε!)
Λοιπόν, αφού οι μπάλες και το νερό σου φαίνονται εύκολα πράγματα, θα σου μιλήσω για κάτι άλλο με το οποίο είμαστε όλοι εξοικειωμένοι: το φως. Ναι, το φως. Τι νομίζεις ότι είναι το φως;
Ο Christian Huygens (είναι Δανός και προφέρεται Χόχενς, αλλά επειδή η προφορά μου δεν είναι καλή, κάνε κλικ εδώ για να δεις πώς το προφέρουν οι ίδιοι οι Δανοί!) είπε πως το φως είναι κύμα.
Ο Isaac Newton (αυτός με τη βαρύτητα) είπε πως είναι μικρές μπάλες. Και επειδή είχε μεγαλύτερο κύρος από τον Δανό, οι επιστήμονες για 150 χρόνια έδιναν μεγαλύτερη βάση στη γνώμη του.
Ώσπου έρχεται ένας Άγγλος, που από μικρός ήταν πανέξυπνος, ο Thomas Young, και αποδεικνύει με πείραμα ότι το φως συμπεριφέρεται όπως και τα κύματα που δείξαμε στη φωτογραφία προηγουμένως! Για όποιον ενδιαφέρεται, η ομιλία του στο Royal Society είναι εδώ.
Για να μην τα πολυλογώ*, φτάνουμε στις αρχές του 20ού αιώνα να έχουμε κάποια πειράματα που υποστηρίζουν τη μια και κάποια πειράματα που υποστηρίζουν την άλλη θεωρία. Τι μπορείς να κάνεις; Να δεχτείς τη μία και να απορρίψεις την άλλη, θα σου μείνουν κάποια πειράματα που όχι μόνο δε θα εξηγούνται από τη θεωρία που διάλεξες, αλλά θα διαψεύδονται κιόλας! Σκέτη παράνοια!
Είχαμε φτάσει στο σημείο, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή να διδάσκεται στα πανεπιστήμια η θεωρία του Νεύτωνα και Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο (τότε κάνανε μάθημα και τα Σάββατα) η θεωρία του Huygens!
(To be continued... Και μη μου πεις ότι δε σου κίνησα την περιέργεια! Με το άλλο post θα σου μεταδώσω και τον ενθουσιασμό μου, πού θα πάει!)
*Μόλις πήδηξα τον ηλεκρομαγνητισμό με τον Maxwel και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο με τον Einstein και τον Planck...
Μετά από ένα χρήσιμο detox από το internet, είμαι και πάλι online. Γυρνώντας από μια εφημερία στο Παίδων (θα τα πούμε σιγά σιγά) διαπίστωσα ότι το νέο μου wi-fi router έβρισκε γραμμή dsl. Ο ΟΤΕ είχε μετατρέψει τη νέα γραμμή και εγώ ήμουν πάλι online.
Αφού απάντησα ατέλειωτα quiz στο facebook, είπα να κάνω και ένα post στο blog για να ανακοινώσω την επαναλειτουργία του e-ημερολογίου. Από αύριο και πάλι μαζί, με ένα σωρό ενδιαφέρουσες (;) λεπτομέρειες από τη ζωή ενός εκτοετή φοιτητή στην Ιατρική της Αθήνας. Στη νέα αυτή περίοδο του blog θα μας συνοδεύουν μωράκια που σε κοιτάνε με κάτι μάτια...
(Το παραπάνω κουκλί είναι ενός Έλληνα blogger που βρήκα τυχαία στο google images.)
